سهراب سپهری
نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچ یک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت ،
غصه هم می گذرد
آن چنانی که فقط خاطره ای می ماند .
به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان